Historia banku

Początek spółdzielczości na terenie Lubelszczyzny ma miejsce w roku 1884, kiedy to w Lublinie powstaje Kasa Przemysłowców. Dała ona początek powstawaniu na naszym terenie różnych towarzystw oszczędnościowo - pożyczkowych. Pierwsza taka placówka we Frampolu powstała w grudniu 1908 roku pod nazwą Towarzystwo Pożyczkowo - Oszczędnościowe. Inicjatorem tego Towarzystwa był ksiądz proboszcz parafii Frampol - Antoni Sadłowski, z którym ściśle współpracowali mieszkańcy tacy jak: Jan Kowalik, Jan Miazga, Piotr Podobiński, Błażej Miazga i inni. Byli oni zdolni do prowadzenia tego typu spraw administracyjnych i kasowych, cieszyli się ogromnym szacunkiem i zaufaniem ze strony społeczeństwa. Towarzystwo Oszczędnościowo - Pożyczkowe mimo trudnych czasów miało już duży dorobek, czego dowodem był fakt przystąpienia w 1913 roku do budowy okazałego budynku, przyszłej siedziby.

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu niepodległości polskie społeczeństwo stanęło przed trudnymi problemami odbudowy kraju i scalania poszczególnych regionów należących do państw zaborczych. 29 października 1920 roku uchwalona została przez Sejm RP ustawa o spółdzielniach, która rozpoczęła wieloletni proces ujednolicania zasad i form działania spółdzielczości. Jak wynika z Księgi Protokołów Towarzystwa Oszczędnościowo - Pożyczkowego we Frampolu w 1922 roku stan członków liczył sobie 1010 osób, a bilans zamknięto zyskiem, uwzględniając poszczególne działy gospodarczo - administracyjne, w wysokości 135 447 marek. W tym samym roku uchwałą Walnego Zgromadzenia Towarzystwo przekształcono w Kasę Spółdzielczą, a w 1928 roku w Kasę Stefczyka. Proces szybkiego rozwoju spółdzielczości widoczny był od 1924 roku, kiedy to wprowadzona została przez Ministra Skarbu Władysława Grabskiego nowa waluta - złoty. Został on jednak zakłócony kryzysem gospodarczym w latach 1929-34. Spłacalność pożyczek na skutek ciężkich warunków ekonomicznych była słaba. Zanotowano spadek liczby członków Kasy do 406 w 1937 roku. Poprawa sytuacji ekonomicznej kraju nastąpiła po 1937 roku a co za tym idzie działalność oszczędnościowa uległa ożywieniu. Taki stan rzeczy utrzymywał się do wybuchu wojny. Według księgi protokołów Kasy Stefczyka we Frampolu ostatnie, przed wojną, posiedzenie Rady Nadzorczej i Zarządu odbyło się 2 kwietnia 1939 roku, a Walne Zgromadzenie Członków 19 kwietnia 1939 roku. Kasa Stefczyka we Frampolu, na skutek działań wojennych, zawiesiła swoją działalność jedynie na 3,5 miesiąca: od połowy września do końca 1939 roku. Wynika to z protokołu z dnia 22 marca 1941 roku. Dowiedzieć się można z niego, iż w bilansie za rok 1939 wykazano stratę w wysokości 18 889zł, spowodowaną brakiem działalności spółdzielni przez 3,5 miesiąca jak również przez spalenie nieruchomości i ruchomości Kasy.

W 1950 roku Minister Skarbu wydał zarządzenie o utworzeniu sieci Gminnych Kas Spółdzielczych (GKS), m.in. we Frampolu. Świadczy o tym protokół z 29 czerwca 1950 roku, na którym zostały przedstawione zadania i kierunki pracy GKS. Sąd Okręgowy w Zamościu zarejestrował Gminną Kasę Spółdzielczą we Frampolu w dniu 5 października 1950 roku. W 1956 roku GKS przekształcono w Kasę Spółdzielczą nadając jej nowy statut, przywracający spółdzielczy i samorządny charakter.

W 1959 roku na Walnym Zgromadzeniu delegatów Kasy Spółdzielczej we Frampolu podjęto decyzję o przystąpieniu do sporządzania dokumentacji pod budowę nowej siedziby Kasy przy ulicy Rynek 16, którą jest do dzisiaj. Staraniem wieloletniego kierownika Leona Dudka budynek oddano do użytku w 1963 roku. W tym samym roku na Walnym Zgromadzeniu przedstawiono wniosek zmiany nazwy statutowej Kasy Spółdzielczej na Bank Spółdzielczy we Frampolu. Zmiany dokonano w Sądzie Powiatowym w Zamościu 10 lipca 1963 roku.

W 1976 roku następuje zmiana na stanowisku dyrektora banku, długoletniego pracownika, kierownika a następnie dyrektora Leona Dudka zastępuje Andrzej Lajfert, który pełnił tę funkcję do 1983 roku. Kolejnym dyrektorem w latach 1983-88 był Zbigniew Domański. Od 1988 roku stanowisko Dyrektora, a później Prezesa Zarządu piastuje do chwili obecnej Irena Batorska.

Poważne zmiany w pracy banków spółdzielczych przyniósł rok 1990, kiedy to 20 stycznia na mocy ustawy o zmianach w organizacji i działalności spółdzielni BGŻ stracił funkcję centralnego związku spółdzielczego. Odtąd związki między BGŻ a bankami spółdzielczymi, działającymi na zasadach pełnej samodzielności prawnej i ekonomicznej, oparte zostały na dobrowolnych umowach o wzajemnej współpracy zgodnie z ustawą Prawo bankowe. Taką właśnie umowę zawarł m.in. Bank Spółdzielczy we Frampolu.

Kolejna ustawa z 24 czerwca 1994 roku o restrukturyzacji BS i BGŻ nakreśliła niezbędne zmiany organizacyjne takie jak utworzenie trójszczeblowej krajowej grupy banków spółdzielczych. Ustawa zobowiązała banki spółdzielcze do utworzenia banków regionalnych. Na mocy tej ustawy w Lublinie powstał Lubelski Bank Regionalny, którego jednym z 202 akcjonariuszy stał się Bank Spółdzielczy we Frampolu.

W 2002 doszło do połączenia 6 banków regionalnych i zrzeszających i utworzenia Banku Polskiej Spółdzielczości S.A., którego akcjonariuszem jest Bank we Frampolu. Umowę Zrzeszenia zawarł, 26 marca 2002 roku, Zarząd Banku reprezentowany przez prezesa Irenę Batorską oraz wiceprezesa Marię Zalewa.